Hieronder enkele belevenissen uit de historie van de Zandkruiers zoals opgetekend door de mannen van het eerste uur

Bert van Dijk onze eerste Prins

Toen wij ons op 4 nov. 1964 nestelden als naaste buren van “De Nachtegaal”, was er een week erna op 11 november niets te doen. Er was geen carnavalsvereniging en dus ook geen prinsverkiezing. In de meeste plaatsen in de omgeving ging deze dag niet ongemerkt voorbij. De dagen verstreken; het werd sinterklaas, kerstmis en ook oud en nieuw. Daarna naderde Carnaval met rasse schreden, Velp kon dus niet meer achterblijven. Dat vonden enkele Velpenaren ook. Dat waren J. Gremmen, Mw. Thijssen, Mw Lies Dorussen en Gerrie v/d Leest.
Vlak voor carnaval staken zij de de koppen bij elkaar om in Velp iets van de grond te krijgen. Zij plaatsten vlak voor Carnaval een artikel in de Graafse Courant waarin de Velpse bevolking werd opgeroepen massaal op zaterdagavond naar de Nachtegaal te gaan, alwaar in de achterzaal de eerste Prins zou worden onthuld. Mijn vrouw en ik waren ook zeer benieuwd en gingen er samen met Miet, Theo en Trina van Boekel heen. Vol spanning zaten we te wachten op wie de gelukkige Velpenaar zou zijn die deze eer te beurt viel. Iedereen dacht natuurlijk dat alles in kannen en kruiken was, maar zoals later bleek moest de Prins voortkomen uit de aanwezige Velpenaren.
Groot was mijn verbazing toen Jan Gremmen op ons tafeltje toestapte en mij apart riep in een kamertje om te vragen of ik de Prins wilde zijn. Daar had ik toen we van huis gingen geen moment aan gedacht. Ik vond het echter wel een grote eer en stemde er, nadat ik mijn vrouw ervan in kennis had gesteld, er meteen in toe. Er was voor die tijd zelfs al voor een passende outfit gezorgd; een zelfgemaakte cape van binnen geel en van buiten groen. Het hoofddeksel was een meerkleurige kepie, zonder veer en van boven spits.
Behalve een Prins moest er natuurlijk ook een raad van 11 bij zijn. Iemand van het comité nam de microfoon en vroeg of er onder de aanwezigen mannen waren die bereid waren de functie van Raad van Elf lid te vervullen. Spontaan meldden zich elf personen aan. Om deze elf te herkennen werden ze omhangen met een bierviltje wat bevestigd was aan een kleurrijk lintje. Deze drukbezochte avond werd verder hoofdzakelijk doorgebracht met polonaises en gehos op de bekende liederen zoals “Glaasje op”, bij ons staat op de keukendeur”en “als het gras twee kontjes hoog is”. Er werden natuurlijk voldoende pauzes gehouden waarin de schor gezongen kelen voldoende gesmeerd konden worden.
Het is die eerste carnaval zelfs niet bij één Prins gebleven, de maandag en dinsdag hadden ze toch weer een Bert namelijk Bert Gremmen, doordat ik wegens werk verhinderd was.
Doordat die eerste Velpse Carnaval zo gezellig en leuk was verlopen, vond men dat dit voor Velp behouden moest blijven en werd nog datzelfde jaar Carnavalsvereniging De Zandkruiers opgericht. Diverse personen die bij die eerste carnaval betrokken warenvoelden zich geroepen om bij deze vereniging hun krachten in te zetten; hetzij in bestuur danwel als lid van de Raad van Elf. Dankzij hunn is CV de Zandkruiers geworden tot wat het nu is, compleet met Pronkzitting, 11-11 Bal, optocht enz.

----------------------------------------------------------------------------------

Wim Brands

Het was op een feestje in het najaar van 1970 toen de voorzitter van de carnavalsvereniging Toon van de Burgt mij vroeg om lid te worden van de Raad van Elf. Ik heb er met Thea mijn vrouw over gesproken en ja gezegd.

De carnavalsvereniging zat op dat in een overgangsfase van een klein groepje carnavalsvierders naar meer een dorpsvereniging met als de grote animator de voorzitter Toon van de Burgt. Een jaar later ben ik toegetreden tot het bestuur als secretaris. Wij hadden ons als bestuur als taak gesteld de carnavals meer draagvlak te geven en er te zijn voor de hele Velpse gemeenschap. Nieuwe leden voor de Raad van Elf te werven zodat deze compleet was met enkele reserve. De prinsen binnen de gehele Velpse bevolking te zoeken en aandacht te schenken aan de dansgarde. Achteraf durf ik te stellen dat we er in vele opzichten in geslaagd zijn. Ook zijn we toen meer gaan samenwerken met zusterverenigingen.

De jaren dat ik lid geweest ben van de Raad van Elf zou ik niet hebben willen missen. Het was een bijzonder leuke tijd. Een Raad van Elf met veel ambities, met een goede sfeer, altijd in voor een geintje of iets ludieks. De lachspieren werden steeds op de proef gesteld.

De carnavalsavonden met een bijzondere eigen sfeer waren de bezoeken aan de Binkhof, Generaal de Bonskazerne en de pronkzittingen. Hiervan heb ik altijd zeer genoten. Het bouwen van een carnavalswagen, de sfeer eromheen en de optochten waren een happening op zich.

Dat de sfeer binnen de Raad van Elf goed was kwam vooral tot uiting bij de jaarlijkse rommel/antiek markt in en om het paviljoen van de Nachtegaal. Er moest gewaakt worden door de leden en dit ging gepaard met sterke verhalen en de nodige drank en tegen de ochtend zelfs met een polonaise tussen de kramen door. Dat wij bij de familie Euwens (Karel en Fien) kind in huis waren en zij de carnavalsvereniging een warm hart toekenden was geen geheim zelf mocht de Raad van Elf van de slaapkamers gebruik maken voor om te kleden en er werd zelfs wel eens een tukje gedaan. Toen ben ik er ook achter gekomen dat je best met een hele Raad van Elf in één bed kunt slapen totdat het matras het begaf.

Aan de carnavalstijd van die jaren hebben we een kaartclub over gehouden die inmiddels 35 jaar bestaat. Terugkijkend is het een hele mooie tijd geweest en kan ik het iedereen aanraden om ook actief bezig te zijn met de carnaval. Alaaf-Alaaf-Alaaf.

----------------------------------------------------------------------------------

Tjalling Lingsma

Mij is gevraagd om iets over de periode dat ik bij het jeugd comité was te vertellen

Nou ik was toen veel jonger en nog niet grijs van haren.

Ik vond het leuk om iets te doen in het mooie dorp en zo kwam ik bij het jeugd comité terecht

Het was een hele leuke groep en wij hebben toen het jeugd dansgarde opgericht wat toen nogal wat voeten in de aarde heeft gehad, en het draait nog steeds en we hebben daar geweldige optredens van gezien.

Ook het bouwen van een nieuwe prinsenwagen was ook een hele klus

De leukste optocht vind ik nog steeds de alternatieve optocht , ik weet niet meer in welk jaar, maar wel weet ik nog dat het heel slecht weer was en dat we niet naar de optocht in Grave gingen.

We hebben toen binnen een alternatieve optocht georganiseerd toen nog bij Gijs in oud Velp

's Avonds volgde er nog spontaan een mis verkiezing op.

Kortom het was een hele leuke tijd wat ik altijd met veel plezier heb gedaan.

----------------------------------------------------------------------------------

Jan Opsteegh

Hoe is het begonnen? Tja , ik vergeet nooit meer dat ene moment dat Jo v. Kempen op een avond onder het eten in z’n overall bij ons binnen kwam met een heel verhaal dat hij zo maar binnen kwam in zijn overall om anoniem te blijven. En uiteindelijk viel het kwartje, Jo vroeg of ik prins carnaval wilde worden.
Het eten smaakte meteen anders, ik weet niet waarom , maar toch.
Na enkele dagen bedenk tijd kwam Jo terug en kon met een goed gevoel naar huis om aan het bestuur te vertellen dat het was gelukt. Prins Jan was geregeld!
Samen met Marja hebben we tot op de dag van vandaag er nog geen spijt van gehad.
De toenmalige vorst “COR” wilde het stokje overdragen en na wat wikken en wegen heb ik de eer gehad om als vorst van de Zandkruiers verder te gaan. Dat was eigenlijk nog leuker dan prins zijn
Je mocht overal bij zijn en het mooie was dat je veel zaken die moesten gebeuren tijdens de Carnaval een beetje naar eigen hand kon zetten.
Je was samen met de prins het visitekaartje van de vereniging. En een beetje verantwoordelijk voor de Raad v. Elf, wat overigens niet altijd makkelijk was om 11 volwassen kerels in de hand te houden.
Elk jaar zag je weer de spanning bij de nieuwe prinsen, over hoe alles zou gaan lopen en of het wel goed ging.
Het begeleiden en ondersteunen van de prinsen was een ervaring die ik  niet snel vergeet.
Zo hebben en we tijdens de diverse uitwisselingen altijd wel wat meegemaakt. Elk jaar was het anders.
De meeste moeite, of moeite is misschien niet het juiste woord, maar een prins met een heel ruime opvatting over het bezoeken van recepties  van collega prinsen in de gemeente was wel Prins Moritz.
Met een aanhanger vol spullen, zoals een oude verwarmingsketel, luidspeaker boxen, microfoons en een grote doos oud behang papier en klusspullen gingen we de felicitatie en cadeaus rond brengen.
We kwamen ook niet met lege handen terug hoor.
Na een aantal jaren heb ik het “vorstschap  kunnen overdragen aan  Johan, en geniet nu nog van alles wat er maar staat te gebeuren  met de carnaval.  En volg het op de achtergrond.
Het mooie van de periode is voor mij wel geweest, het bezig zijn met organiseren en regelen van bepaalde zaken die moesten gebeuren op het juiste moment. Maar vooral het bezig zijn met mensen, als je dan om je heen kijkt en ziet dat er  grote aantallen mensen plezier hebben met dat gene wat je doet of gedaan hebt, dat geeft mij een  kick en moed om stilzwijgend te genieten en verder te gaan.

Het mooie van de Zandkruiers verenging is, vind ik wel, dat iedereen binnen Velp Prins kan worden en  op zijn eigen wijze en mogelijkheden aan dit festijn kan meedoen.  Er zijn geen criteria’s waar een prins persé aan moet voldoen, gelukkig niet.
Carnaval vereniging De Zandkruiers is een club waar we trots op kunnen zijn, een club waar in veel gebeurd.
Er zijn de nodige activiteiten die georganiseerd worden en waarbij men ook ziet dat het gewaardeerd wordt.
Zie de prachtige optocht die enorm gegroeid is de laatste jaren, de pronkzittingen die neer gezet worden en de boerenbruiloft die er mag zijn, en vooral voor de jeugd wordt veel aandacht besteed. Kortom, voor een ieder wat wils.  Bijzonder vermeld mag worden toch wel de Dansgarde van De Zandkruiers. Het is ongelofelijk  hoeveel energie er in wordt gestopt en dat al in een reeks van jaren onder een sterke leiding.
 Een grote groep danseressen te kunnen laten presteren waarbij menig compliment van andere verengingen regelmatig in ontvangst kunnen worden genomen. SUPER!
De Zandkruiers is een een verenging waar een ieder zich thuis voelt en weet waarvoor men staat:
Gezelligheid, samenwerking, het delen van lief en leed en elkaar steunen op momenten dat het nodig is.